Όταν οι αναμνήσεις γί νονται δάκρυα που βγαίνουν από τα βάθη της καρδιάς και τα μάτια βρέχουν, όταν η νοσταλγία γίνεται κόμπος που με πνίγει, όταν το άδικο φουρτουνιάζει την ψυχή, τότε ανοίγω το παλιό, μικρό ΄ΝΟΚΙΑ. Εκείνο που είναι γεμάτο με τα εικονομηνύματα αγαπης που μου έστελνες εσύ. Εκείνο που ξέρει όλα μας τα μυστικά. Πόσο μ' αρέσει να κοιτώ αυτά τα αρκουδάκια και τις καρδούλες στολισμένα με λόγια αγάπης. Έτσι σου έφτιαξα αυτό το βιντεάκι με τα μηνύματα σου, για να σε έχω κι εδώ. Μερικά τα βρήκα έτοιμα, μερικά τα αντέγραψα από το μικρό, παλιό ΝΟΚΙΑ. Ίσως είναι χιλιοειπομένα, αυτό όμως με τον ΖΙΡΡΟ είναι μόνο δικό μου, το έγραψες εσύ για μένα όταν σου έστειλα τον ΖΙΡΡΟ.
Γιατί Θεέ μου ότι αγαπώ το χάνωωωωωωωωωωωωωωω;;;;;;;
